Santa Pola, Alicante, Elche en Murcia

Ze zeggen weleens dat time flies when... etc., maar hier is dat wel echt een understatement. We zijn alweer een maandje verder vergeleken met ons laatste verslag.Destijds zaten we nog in Benitachell en ondertussen zijn we via 3 weken Santa Pola / Alicante aan de oostkust van Spanje alweer aanbeland in de regio Malaga waar we de komende 2,5 maanden een prachtig huis hebben gehuurd in La Cala de Mijas.

Roel is ondertussen al 2x op en neer naar Amsterdam geweest voor het werk en Sem is hier in La Cala verrast met een bezoekje van Saar, een van zijn beste vriendinnetjes uit Wijchen, die samen met haar ouders een aantal dagen bij ons in de buurt herfstvakantie hebben gevierd. As we speak is Nicole (vriendin van Paula) bij ons te gast om samen met ons te genieten van het strand en het zonnetje begin november en alles wat de omgeving Malaga/Marbella te bieden heeft.

Onze avonturen in de regio Malaga, de bezoekjes van Saar [e-38] family en Nicole volgen in ons volgende stukje. Nu eerst de regio Santa Pola / Alicante.

Ons huis in Santa Pola, ten zuiden van Alicante, ligt op een urbanizacion. Dat is een soort van een eigen wijkje zoals de Veenhof. Maar dan afgesloten met een hek eromheen, zodat je er niet zomaar binnen komt. Ook heeft het een eigen zwembad, tennisbanen, voetbalveld en uitzicht op zee. OK, de vergelijking met de Veenhof gaat niet helemaal op als je het zo bekijkt, maar toch.. het huis was perfect, alleen werd er hemelsbreed 5,5 meter verderop een nieuw appartementencomplex gebouwd. Als je denkt dat ze in Spanje alleen maar aan ‘Mañana Mañana’ doen en op zijn elf-en-dertigste aan de werkdag beginnen dan kom je bedrogen uit. Om 07.00 uur ’s ochtend begonnen ze al met heipalen slaan en andere herrie. OK, tussen de middag hielden ze 5,5 uur pauze om te gaan lunchen en slapen, maar dan waren wij alweer toe aan onze nachtrust zo ongeveer. Ook dit went wel een beetje en hierdoor waardeer je de stilte ineens weer meer zodra je op een andere plek komt zullen we maar zeggen.

Rondom Santa Pola zijn we o.a. naar Tabarca geweest, een eiland voor de kust waar vroeger vooral piraten zaten en in de 18^eeeuw een toevluchtsoord voor krijgsgevangen was. Luca, Sem en Mats kennen piraten vooral van de Duplo en Roel was vooral teleurgesteld dat er nergens Jannes of Frans Bauer werd gedraaid, omdat pirateneiland blijkbaar iets anders is dan een piratenfestijn. Ondanks die hevige teleurstelling was het toch wel wel degelijk uniek. Restanten van oude gebouwen, mooie natuur, leuke stranden en een boottocht maakten dat het zeker indruk heeft gemaakt en aan te raden is als dagtrip voor een ieder die deze regio aan doet.

Wat we waarschijnlijk nog wel vaker gaan benoemen, is het feit dat we nog steeds (bij het schrijven van dit verslag is het 6 november) vrijwel dagelijks in zee kunnen zwemmen en stranden kunnen aandoen in de weekenden. De jongens samen struinen met een oude Spanjaard met een metaaldetector, zelf lekker op het strand genieten van 25 graden, zandkastelen bouwen totdat je een ons weegt en het zeewater zelf wat nog altijd heerlijk is om een duik in te nemen. Op een gegeven moment wen je eraan, maar toch beseffen we wel wat voor een luxe dit is terwijl in Nederland de grauwe dagen toch wel aan zijn gebroken.

Trouwens, dat stukje ‘todat je een ons weegt’ bedoelen we niet letterlijk. Het klopt wel dat ze in Spanje vooral kleine gerechten (tapas) eten, maar van heel veel kleine gerechten eten val je uiteindelijk ook niet veel af. Tel daarbij op dat overal waar we wonen het nog heuvelachtiger is dan de 7-heuvelenweg in Groesbeek, waardoor een rondje hardlopen aanvoelt alsof je de Mount Everest beklimt, en dan merken we wel dat iets rustiger aan doen met de tapas niet verkeerd is haha.

Vervolgens wordt Roel verrast op zijn tripje naar Amsterdam met een etentje samen met het team van Aexus. Super leuk en gezellig natuurlijk, maar er werd uitgerekend gekozen voor restaurant Barca, een Spaans tapas restaurant.. Dat is alsof je een eskimo die voor het eerst buiten Antarctica komt (als ze daar al woonden trouwens) en op vakantie is in Frankrijk verrast met een lekker stukje, met een eigen harpoen, gevangen walvis. Anyway, het idee was leuk en het was nog steeds heel gezellig! ;-)

Wat ook een aanrader is in de regio Santa Pola zijn de zoutvlaktes en Parc Natural El Fondo. Prachtige natuur, uitgestrekte meren waarin flamingo’s in grote getalen samenkomen en mooie routes om te lopen. Wij kozen voor een ronde van 5 kilometer in dit national park en het was echt fantastich. Echter wat vooral bij bleef was dat Luca en Roel een weddenschap deden voor een sprint van 500 meter tot een oud vervallen gebouwtje. Hard lachend en schreeuwend kwamen ze aangerend bij het huisje waar 2 oude vogelspotters bleken te zitten met een berg apparatuur waar je u tegen zegt. Die schrokken zich kapot, net als alle vogels en flamingo’s in een straal van 100 meter. Blijkbaar is vogelspotten toch wel serious business en wordt herrie niet gewaardeerd.. Weer wat geleerd haha.

Wat we ook steeds beter leren, is Spaans spreken. Echter nog helemaal vlekkeloos, zo bleek toen we kaarten hadden gekocht voor een pretpark in de buurt van Santa Pola met Halloween. De entree was € 20,- per persoon, maar vanaf 18.00 ’s avonds was het nog maar € 10,- per persoon. Aangezien wij vooral voor de avond wilden gaan (donker, Halloween etc.) was dat een goede deal.

Keurig om 18:05 kwamen we aan en toen werd ons doodleuk verteld dat onze kaartjes niet VANAF 18.00 uur geldig waren, maar TOT 18.00 uur. OK.... Daar sta je dan, met 6 kleine kinderoogjes in je rug die al 2 dagen uitkeken naar een avondje pretpark. “Is er dan echt niks mogelijk mevrouw” vroegen wij. “Jazeker wel, jullie kunnen gewoon hele nieuwe kaartjes kopen en dan alsnog naar binnen”. Dus... Wederom achterom kijkend naar die 6 fonkelende kinderoogjes besloten we uiteraard die fantastisch deal maar te accepteren. Volgende keer Google translate er toch maar op los zaten. Het pretpark zelf (Pola Park) en de Halloween avond waren verder wel zeer geslgaad, dat dan gelukkig wel.

Juffrouw Paula is doordeweeks met de jongens nog 2x naar de stad Alicante geweest, uiteraard steeds pas wanneer het schoolwerk af is. Dit gaat verbazingwekkend goed en we hebben het idee dat de boys qua niveau aardig op peil blijven. Mooie parken, leuk centrum en een mooi kasteel maken ook Alicante een toffe plek om te bezoeken. Naast Alicante heeft Paula ook een rondje Elche gedaan, dit ligt iets meer naar het binnenland en dit is zo leuk dat we ook in het weekend er ook nog een hele dag aan hebben gewijd. Hetzelfde geldt voor de stad Murcia, ook al een aanrader voor een dagtripje met een mooi oud stadscentrum, mooie gebouwen en pleinen en daardoor een hele leuke sfeer. Echter wat hier vooral erg leuk was, was dat er ’s avonds een basketbalwedstrijd op het hoogste Spaanse niveau (Murcia tegen Manresa) plaatsvond en we hier ter plekke nog kaarten voor konden kopen. Dit was helemaal een fantastische belevenis, met name voor de jongens in zo’n groot basketbalstadion. Er hing een echte sportsfeer, werd veel gezongen en uiteindelijk won Murcia ook nog eens met 96-83. Iedereen blij!

De dag na ons tripje naar Murcia konden we onze spullen weer inpakken om de oversteek naar de regio Malaga weer te maken. Hier zijn we vorige week aangekomen en zullen we binnenkort uiteraard verslag over doen. We krijgen gelukkig nog veel mee vanuit Wijchen/Nederland, hebben veel contact met vrienden en familie en volgen alles op de voet. Ons eigen huis op de Veenhof heeft zelfs een heel nieuw dak gekregen terwijl we weg zijn. Dat stond al een tijdje op de planning, maar door leveringsproblemen werd dit uitgesteld tot nadat wij al vertrokken waren. In samenspraak met de huidige bewoners van ons huis is dit ook helemaal goed gegaan, dus erg fijn dat dit zo geregeld kon worden.

We vermaken ons echt heel erg goed en hebben ondertussen een behoorlijk ritme gevonden tussen werken (Roel), school (Paula en de boys) en avonturen beleven. Dit is zo nog wel even prima vol te houden, al helemaal als het 20-25 graden blijft de komende maanden hopelijk.

Voor nu heel veel liefs van ons 5-en en we horen graag van jullie!