Jacksonville Beach Florida and goodbye USA

Bij deze deel 2 van ons laatste gedeelte in Amerika. Waar we in ons vorige verslag zijn gebleven in Naples in het diepe zuiden van de staat Florida pakken we de draad weer op in het uiterste noord-oostelijke puntje van Florida.Jacksonville Beach welteverstaan. Jacksonville is zelfs de stad in Amerika met het grootste landoppervlakte en in de Jacksonville metropolitan area wonen ongeveer 1,7 miljoen mensen. Daarnaast is het de stad in Florida met de gemiddeld jongste bevolking, namelijk 36 jaar. Die hebben we ff raar staan te kijken toen er 2 oudjes van 40 en bijna 39 er wekenlang rondliepen. Even dat gemiddelde opgekrikt.

Tot zo ver Floortje Dessing met nutteloze feitjes. Wat voor ons vooral lekker was is dat Jacksonville gemiddeld 270 dagen per jaar zonneschijn heeft en meer dan 40 kilometer aan zandstranden heeft. Kijk, dat kun je tenminste wat mee. Vandaar dan ook dat we het paasweekend met de extra vrije maandag eens even goed wilden uitpakken en genieten van het weer. Je raadt het al, 3 dagen regen haha. Maar dat mocht de pret niet drukken, overall waren de 3,5 week in de regio fantastisch. Heerlijk weer, gaaf huis vlakbij zee, mooie uitstapjes en vooral veel genieten buiten het (school)werk overdag om.

Het eerste weekend was het vooral Jacksonville downtown verkennen. Met een mooie typisch Amerikaanse city skyline op de achtergrond wandelend door een park langs de rivier, het kan slechter. Onze jongens willen dan na een tijdje wel iets meer actie dus wij beloofden ze een rit met de bovengrondse monorail die futuristisch boven de stad uittorent en de rivier oversteekt. Daar hielden we ze wel even rustig mee. Na een 20 minuten lopen kwamen we bij de halte aan, rijdt die niet in het weekend. We leren het ook niet he, even vantevoren plannen zou een hoop schelen. Maar aan de andere kant, het is vaak juist het spontane wat het leuk maakt, dus we vrezen dat dit nog wel vaker zal gebeuren.

Op een van die spontane tochtjes naar Fernandine Beach stopten we onderweg bij Fort Clinch State Park. Dat is gaaf dachten wij, een groot natuurpark, aan zee met een geweldig oud fort met schitterende uitzichten. Wij om 16.30 uur entree van het park betaald, lekker rustig aan gedaan totdat we een kleine 31,5 minuut later bij het fort 5 kilometer verder kwamen, bleek het fort te sluiten om 17.00 uur. Dus.... We leren het ook echt nooit haha.

Wat we wel goed hadden gepland was een soort buurt festival bezoeken vlak in de buurt. Ons huis zat op 900 meter lopen van het strand en aan de promenade was een soort blues muziek met foodtruck festival gecombineerd. Dat samen met veel leuke spellen voor de kids zorgt prima voor wat uurtjes vermaak. Het wonen in een lekker klimaat vlakbij zee zorgt er automatisch voor dat er altijd wel iets leuks te doen is in de buitenlucht. Die combi blijft toch wel heel erg lekker en verveelt niet heel snel moeten we zeggen.

Paula is overdag ook een keer met de jongens naar een braderie/fair geweest. Nu denk je in Nederland aan een cavia renwedstrijd, lootjes trekken en een luchtkussen. Nou, hier in Amerika komt het eerder in de buurt van de Efteling, echt bizar. Attracties nog groter dan in menig pretpark, tig spellen en wedstrijden voor jong en oud waaronder een biggenrace, honden frisbee shows, tractor pulling, dinosaurusshows (die waren wel nep overigens) en qua eten en drinken zo gek als je kon bedenken. In de foto’s zullen we ook een foto van de parkeerplaats zetten, alleen dat geeft al een beeld waardoor je kunt inschatten dat Woezik op Stelten toch net van een andere orde is.

Nu zegt normaal het aantal auto’s hier niet alles, want een Amerikaan pakt letterlijk nog de auto als ze vanuit hun bed ‘s nachts naar de WC moeten, maar toch.

Een ander heel tof uitje was een ijshockey wedstrijd van de Jacksonville Icemen tegen de Atlanta Gladiators. Twee voor ons totaal onbekende teams, maar wel in een heel groot stadion in hartje Jacksonville. Ongeveer 8000 toeschouwers en al het spektakel erop en eraan wat je van een Amerikaanse sportwedstijd kunt verwachten. Ook hier weer het hele circus van veteranen bedanken, kisscams, volkslied, teacher of the year award, mother of the week, local sportshero of the month en noem maar op. Serieus, als je hier NIET in het zonnetje gezet wordt in een groot stadium ben je feitelijk echt een mislukkeling, want zo ongeveer letterlijk iedereen komt wel aan bod op zo’n avond. Het Nederlandse ‘doe maar gewoon, dan doe je al gek genoeg’ is hier niet bepaald van toepassing zullen we maar zeggen.

De wedstrijd zelf en de hele entourage is natuurlijk top. Kijk, het staat allemaal in schril contrast met pak em beet NEC-RKC op een druilerige herfstavond in november, maar toch kunnen ze er hier aan de andere kant van de oceaan ook wat van. We zijn nu naar basketbal en ijshockey geweest, hopelijk kunnen we later in Canada nog een mooie sportwedstrijd bezoeken.

Wat nog vermeldenswaardig is, is een half dagje in St. Augustine wat op een uurtje rijden van ons huis lag. St. Augustine is een van de oudste, zo het oudste, stadje van Amerika. Gesticht door de Spanjaarden ergens enkele eeuwen geleden. Dan denk je, gaaf al die oude gebouwen en historie. Maar het is echt volledig vercommercialiseerd. Alles is omgeturnd in een museum zogenaamd, maar puur gericht op de commercie met schreeuwerige reclame etc. De oudste straat is 1 een kilomer lange rij met onzin souvenir winkeltjes en het hele oude centrum voelt aan als een nep pretpark, serieus. Zo zonde hoe ze dit verpest hebben. Dan merk je toch wel dat qua echte historie, architectuur en cultuur Europa zoveel meer te bieden heeft. Maar goed, zij kunnen er hier ook niks aan doen dat ‘wij’ ze pas zo laat ontdekt hebben natuurlijk. Jammer..

Het laatste weekend in noord Florida besloten we een dagje te zwemmen en tuben in Ichetuknee Springs State Park om zo’n 2 uur rijden landinwaarts. Dit was toch wel echt fantastisch! In de vrije natuur met een opblaasband en opblaasvlot een schitterende kraakheldere rivier meer dan een uur stroomafwaarts volgen door de wildernis heen. Onder andere met slangen, grote spinnen, schildpadden, heel veel vissen en manatees aan onze zijde. De eerlijkheid gebied ons te zeggen dat we van die slangen niet hadden gehoord vantevoren. Maar toch schijnen die beesten weinig te doen als je ze niet stoort. Jaja..

Wat helemaal bizar is, is dat we uiteindelijk gezwommen hebben in een waterbron met aan de kant echt een grote slang. Er waren op dat moment ongeveer 50 andere Amerikanen ook aan het zwemmen dus kansberekeningstechnisch waren we redelijk safe mocht die slang het op zijn spreekwoordelijke heupen krijgen. Toch bijzonder om te zien dat je angsten vervagen als je anderen om je heen hetzelfde ziet doen. Uiteindelijk was dit state park toch wel heel erg bijzonder, juist doordat de rivier echt in de middle of nowhere ligt en de ervaring met de jongens op zo’n vlot en opblaasband wel heel speciaal was. Mocht je ooit toevallig onderweg langs de Ichetuknee Springs komen dan is het absoluut aan te raden om even te stoppen :-)

En toen zat onze tijd in de US er alweer op en vlogen we ‘eventjes’ naar Canada, waar we vanaf 18 april tot 15 juli de oostkust (Montreal, Ottawa en de Toronto regio) aan gaan doen, alvorens we ons reisjaar afsluiten met een camper rondreis op Vancouver Island.

Dat ‘eventjes vliegen’ verliep trouwens niet helemaal soepel. We vlogen op maandagavond om 21:15 uur vanaf Orlando naar Montreal en kwamen dus om 17:00 uur op het vliegveld aan. Een keer lekker op tijd zodat we niet hoefden te stressen dachten we. Toen kregen we na het inchecken te horen dat er iets vertraging was. Na 8 uur onszelf vermaakt te hebben bij de gate vertrokken we om 01:15 uur ’s nachts. Om 04:00 uur kwamen we aan in Montreal en na alle douane perikelen (super snel trouwens, echt een verademing vergeleken met de US) kwamen we om 04:45 uur bij de car rental om te horen dat ze pas om 07:00 uur opengingen. Dus nog een keer ruim 2 uur wachten waardoor we uiteindelijk om 08:30 uur in ons huis in Carignan (vlakbij Montreal) aankwamen. Snel naar bed een paar uurtjes en vanaf de middag ons normale ritje weer opgepakt. Dat was me het reisje wel. Eerlijk is eerlijk, de jongens (alle 4) hebben zich keurig gedragen tijdens de lange nacht, dus dat was wel heel erg fijn.

Op dit moment begint ons Canada avontuur waarbij we zelfs al een dagje hebben gefietst door de stad Montréal en zelfs een rondje over het Formule 1 circuit van Canada. De komende week tijdens Koningsdag en Roel’s verjaardag komen Berry en Luuk (vrienden van Roel) een week naar Montreal en over ruim een maand ook Bert en Truus naar Toronto als zij bij ons hun rondreis door Canada starten. Dus ook hier is er nog heel wat leuks in het verschiet en kijken we dan ook enorm uit wat Canada ons gaat brengen de komende periode.

Voor iedereen thuis alvast een hele fijne Koningsdag!