Feliz cumpleanos Mats Y adios Malaga

Wat gaat de tijd toch snel. Het is alweer een maand geleden dat we ons vorige verslag plaatsten, we zitten ondertussen aan de andere kant van het land en Mats is ineens 5 jaar geworden.

OK, dat laatste zagen we wel aankomen natuurlijk, dus laten we daar maar mee beginnen.

Het is echt super leuk dat Bert, Truus, Eef en Sabine naar ons toe zijn gekomen rond Mats zijn verjaardag op 8 september. Ja, een kinderfeestje is leuk, maar rond je verjaardag met Bert en Truus naar een waterpretpark, met z’n allen op een catamaran tocht in Benalmadena, 5x flummels eten in 7 dagen, naar de kermis in Mijas, vele kado’s vanuit Nederland krijgen en alle 4 de opa’s en oma’s bijna een week om je heen is een prima alternatief.

Ter afsluiting zijn we met Eef en Sabine ook nog naar Malaga stad geweest. Dat is echt een aanrader voor een ieder die een mooie stedentrip wil combineren met zon, zee en strand. Fantastisch!

Opa’s en oma’s: Super bedankt voor de leuke dagen in en rondom Malaga namens ons allemaal en tot snel weer!

Flummels is trouwens Matsiaans voor Calamaris, wat weer Spaans is voor inktvisringen. Mats lust absoluut geen inktvisringen, maar sinds dat Paula ze ooit flummels heeft genoemd (naar de film ‘de Flummels’) vindt ie ze heerlijk. Dus...

Het is trouwens niet allemaal koek en ei. De oprit van ons huis in Alhaurin el Grande was erg smal en het pastte allemaal maar net met de camper van Bert en Truus. Althans, de eerste 6x pastte het net. De 7e keer pastte het ineens net niet helemaal en liet Bert duidelijk merken daar niet echt enorm content mee te zijn. De woorden die toen rondgingen zat spreekwoordelijk geen Spaans bij. Wel balen van de kras op de mooie camper, maar hopelijk kan dit in Nederland mooi hersteld worden.

Een paar dagen na Mats’ feestje vertrokken we naar onze 2e bestemming. Benitachell, wat ligt tussen Valencia en Benidorm aan de oostkust van Spanje. Zo’n kleine 600 kilometer van Alhaurin el Grande. Ons appartement in Benitachel is wel wat klein met 3 rondrennende energiebommen, maar het heeft echt het mooiste uitzicht ever! Vanaf een berg kijken we neer op een klein dorpje met daarachter de Middelandse Zee. Op een echt goede dag is bijna Ibiza te zien. ‘Bijna’ als in: je ziet het alsnog niet, maar het klinkt wel leuk natuurlijk. Het zwembad wat er bij zit is ook helemaal fantastisch vanwege datzelfde uitzicht. Wel is het zo dat de meesten hier 65 zijn en het dus niet altijd kunnen waarderen dat ze onverwacht een strandbal van een 5-jarige naar het hoofd gegooid krijgen. Aanstellers ;-)

Het leek trouwens even dat we helemaal niet weg konden uit ons vorige huis. Op een of andere manier hadden we de oude kluis op slot gekregen met al onze paspoorten etc. erin en kregen we hem met geen mogelijkheid meer open op het moment dat we aan onze rit van 6 uur wilden gaan beginnen. 5 weken lang hadden we hem gebruikt en dachten we de code te weten. Echter hadden we hem op het eind te ver doorgedraaid en bleken we helemaal de code kwijt te zijn. Roel is net als in de film met een stethoscoop gaan lopen draaien om te luisteren naar klikjes, maar dat blijkt echt alleen in de film te lukken. Na 2 uur kloten onder begeleiding van wederom een aantal woorden waar weinig Spaans bij zat, besloten we via het Nederlands stel de Spaanse huisbaas om hulp te vragen. Uiteindelijk kregen we in het Spaans een A4 met instructies die ons na een uur vertalen via Google translate in staat stelde de kluis te openen. Wat een feest haha.

De regio Valencia, Denia, Calpe is de afgelopen 3 weken lang ons thuis geweest en vanaf komende week hebben we een huis vastgelegd in Santa Pola, net onder Alicante. Het ritme is, dat Roel overdag aan het werk is en Paula de jongens thuis onderwijs geeft. Regelmatig duikt Paula ter afwisseling met de boys overdag ook de omgeving en/of zwembad in, dat hebben ze echt wel nodig. Het is af en toe wel wat zoeken naar wat nu het fijnste werkt, want we merken bijvoorbeeld wel dat zo’n volksverhuizing van plek A naar plek B toch wel een dingetje is en de jongens wel een paar dagen nodig hebben om te wennen.

We zijn voortaan dan ook voornemens ietsje rustiger aan te gaan doen qua verkassen van omgeving. Ook omdat je met een normaal dagritme de omgeving natuurlijk een stukje langzamer verkent dan wanneer je ergens 3 weken echt op vakantie bent. In de afgelopen 3 weken hebben we buiten het werk/school om veel gedaan, maar hebben we ook het gevoel dat er nog veel meer leuks te beleven is.

Wat bijvoorbeeld erg leuk was, is dat Veronique (Vero) een aantal dagen bij ons is bleven logeren in Benitachell. Vero is een van Paula’s beste vriendinnen nog vanuit haar studietijd in Breda en het is daarom erg leuk dat ze samen een aantal dagen hebben kunnen doorbrengen. Lekker naar het strand, uit eten, mooie dorpjes bezoeken en genieten van de zon. Dat klinkt relaxed, maar we denken dat ook Vero na 5 dagen 24/7 met onze 3 stuiterballen in 1 appartement daarna pas echt toe was aan vakantie. In die dagen was Roel trouwens 3 dagen naar Sevilla om met ongeveer 100 collega’s van Aexus het 20-jarig bestaan te vieren. Tijdens een jaar wonen/werken in Spanje tussendoor een 3 daagse trip naar Sevilla met lekker eten, mooie activiteiten en een mooi feest. Het kan slechter :-)

In de regio Denia-Calpe zijn we in de afgelopen 3 weken o.a. naar een kasteel geweest in de bergen rondom Guadelest, hebben we verschillende gave strandjes bezocht en mooie dorpjes zoals Moraira, Javea, Altea en Denia aangedaan. Misschien leuk om te vermelden dat Mats hier een nieuw huisdiertje heeft gekocht van zijn verjaardagsgeld, een roze speelgoedkonijn genaamd “Piep, piep lieverdje”. Wat een naam haha. Dit ter vervanging van Mario en Bliksem, onze konijntjes in Wijchen. Nederland en de Veenhof zijn dus zeker nog niet uit het systeem.

Het helpt hem ook het gemis van Tiamo en Lucca te verzachten, want ook daar hebben de jongens het nog regelmatig over. We weten al wat hij volgend jaar voor zijn verjaardag wil...

Op de allerlaatste dag hebben we zelfs Montgo beklommen, een serieuze klimtocht van een kleine 4 uur naar enkele 100-en meters hoogte met een prachtig uitzicht over Javea en Denia en de Middelandse Zee. Echt knap dat onze boys met hun kleine beentjes dat zo goed volhouden.

Vanaf 2 oktober zitten we een aantal weken in Santa Pola, net onder Alicante. Ook die regio is volledig nieuw voor ons, dus we zijn benieuwd wat we daar gaan beleven. In ons volgende stukje hierover uitgebreid verslag uiteraard. Heel veel liefs van ons wederom en groetjes aan iedereen in het mooie Nederland!

PS. Er zitten ook wat meer foto’s bij dan normaal. We konden niet kiezen :-)